SSSSSSSSHHHHREK

12:43 na daw sabi sa computer! hay, ganito na talaga ang buhay ko dito, gising pa ako kahit sobra 12 na.... di muna ako mag-eenglish, kasi feeling ko ha mga chong, parang hindi ako marunong mag-english. simula nung second sem, na-fi-feel ko na ang aking kahinaan sa pagsasalita ng ENGLISH! kasi di ako marunong gumawa ng paragraph tsaka essay sa english 13... parang nawalan ako ng confidence sa sarili kasi nakakapressure! hoooh. TOINK! pero okey lang yan, ganyan talaga ang buhay. may mga chances na ganyan ang pakiramdam.
anyway... uy nag-english na... napaka-nakakagulat ang mga events ngayong araw na ito. nakakapagpabagabag!
first, una, si tweety napilayan. Tumatakbo na lang siya gamit ang dalawang kamay at isang paa. Isipin nyo kaya un! Walang nakakaalam kung ano ang dahilan kung bakit siya nagkaganon, pero ako, may naiisip ako na suspek! hindi ko lang alam kung tama ang hula ko... mmmmm.... pero sa kabila ng kalagayan ni tweet tweet... I feel that she's happy. Parang okey lang na ganun siya kasi walang difference ang energy nya dati at ngayon. Amazing na aso to! Dream, believe, survive! Pero at least, positive thinker siya, laging may pag-asa!
Ung pangalawa naman, napaso ako ng plantsa! Iyon sana ang moment ko para mamalantsa, kasi paminsan minsan lang ako gumagawa nun. Nang tinawag ako ni nanay, ayun, naplantsa ko pati kamay ko. Medyo dahil sa katangahan nga lang talaga iyon pero pare! ang hapdi!!! pero nakakapagtataka, ngayon, di ko na masyadong feel na masakit, di gaya nung bata pa ako, parang mga ilang araw din un na sakit at pagdurusa, nilalagyan pa nga ng colgate eh. hahaha....
Pangatlo, eto, ibang level talaga to! LIFE CHANGING EXPERIENCE TO... para sakin. Pagdating namin sa bahay, nagulat kami kasi nagkanda-sugat sugat si Kuya Ron! At hindi siya mukhang minor wound! naaksidente siya sa motorcycle, kasi itong Dinaville, medyo delikadong lugar ito para sa mga nagba-bike, nagmo-motor, kahit sa mga sasakyan... lalo na sa slopes. ayun, klarong klaro ang pagkakaaksidente nya, at ang motorcycle... deds din! tsktsk... pero kung iisipin, minor wounds lang nga kasi di naman kelangang tahiin... eeeew... pero fresh na fresh ah... eeeew... buti na lang, di siya nabagok o nabalian ng buto. tsktsk. LIFE CHANGING EXPERIENCE TO para sakin mga chong, kasi iniisip ko, kahit magkaaway kami ng kapatid kong to, kahit papano... di pa rin ako papayag na may mangyaring masama sa kanya. I still care for him... masakit pala sa heart mga chong pag may masamang nangyari sa kapatid mo kahit parang galit na galit ka na sa kanya sa dami ng kasalanan nya sayo. haaaay.... I'm very thankful that he's fine. Tsk tsk.
So what did I realize today? Mmmmm.... Siguro, totoo nga talaga na meron tayong angels na katabi everyday. Kasi we're still safe kahit papano. We still feel secured sa kabila ng maraming dangers sa world... di lang sa pagkapilay, sa plantsa, or sa motorcycle... pati sa pagdating ng mga unfortunate events natin sa buhay, we're still able to go through, as long as we have faith... we are always certain that we're still safe, we can still take risks... even though we get hurt, we're still okay... and we can still show the world the best smile! :) pero always be careful... ingat lagi.
so! hanggang diyan na muna tayo mga inday mga dong! hahahah... HAAAAAH (yawn)... medyo inaantok na rin ako. dapat maaga akong magising bukas... dahil... wala lang. GUD MORNING! and I love you all! 1:19 na....